Rivne - Lviv

Zondag 16 augustus, vandaag is het weer tijd om door te reizen naar Rivne. We hebben helaas toch wel een beetje te weinig tijd doorgebracht in Kiev. Het blijkt een mooie vriendelijke stad te zijn. Om half acht zaten we alweer aan de ontbijttafel en een uurtje later was iedereen klaar voor vertrek. Vandaag rijd ik met Geert mee aangezien zijn familie naar huis is, Dick krijgt Jacob een Engelse jongen van een jaar of 13 met zich mee. Hij is de kleinzoon van Helmut en Pat die ook meerijden met hun 'barrel'. Volgens een aantal andere Nederlanders die we hebben gesproken in het hotel worden de wegen naar het westen toe een stuk slechter. Vanaf Kiev is het nog ruim 777km naar de grens met Hongarije en het lijkt wel een grote bouwput te zijn. De gehele etappe van ongeveer 300 kilometer ligt opengebroken of is al deels vervangen. Erg raar want deze keer zonder de steun van de EU. We zien Turkse en Franse opdrachtgevers op de borden staan en dat geeft aan dat ze het wel goed aanpakken. Overal staan er nieuwe machines zoals asfaltfrezen, walsen, shovels en graders. Na een 80 kilometer te hebben gereden komen we bij een kruising waar een stopbord staat, het staat er praktisch onzichtbaar maar Frits en Rolf worden toch op de bon geslingerd omdat ze niet zijn gestopt, wij allemaal niet overigens. Later worden er nog meer Oekrainers aan de kant gezet wegens hetzelfde voorval. We komen weg met een boete van 20 euro die hoogstwaarschijnlijk door de mannen zelf in de zak verdwijnen, een ticket kregen we namelijk niet. De stoptekens die de agenten trouwens geven zijn ook totaal waardeloos. Een klein beetje zwaaien met een knuppeltje geldt al als stopteken. We kunnen na een kwartiertje de weg weer vervolgen. De koffiepauze vind plaats bij een kleine bazaar waar weer van alles te koop is. Van leren vesten tot pluche hobbelpaarden en rieten meubelen. Na de korte pauze is het mijn beurt om te rijden. Omdat de deuren van Geert zijn traction een beetje moeilijk sluiten moeten ze hard worden dichtgegooid, zo gezegd zo gedaan. Ik geef een flinke zwieper aan de deur en gelijk vliegt de deurkruk met veer er aan de binnenkant vanaf, dat begint al lekker. Het pinnetje was natuurlijk weer nergens te vinden. Sommige stukken onderweg zijn bebost, andere vol met akkerbouw. Ook links en rechts loopt er vee langs de weg, meestal koeien met een touw om hun nek. We spotten ook een begrafenisstoet met een oude vrachtwagen als lijkwagen, later horen we dat de overleden man zo zichtbaar achterop de wagen lag. Dat is toch wel een teken van armoede... Ook heeft Ans een paar dames op de foto staan die hun kleren bij een klein riviertje aan het wassen waren.. Links en rechts af en toe een paard met wagen. Dus buiten de stad gaat het er toch wel heel anders aan toe. Veel mensen verkopen appels en fruit of aardappelen wat uit hun eigen moestuin komt. De weg naar Rivne is eigenlijk prima te rijden en al snel rijden we het stadje in. Het hotel was redelijk makkelijk te vinden en al snel zijn we ingechecked en klaar om de stad te verkennen. Natuurlijk moest Jacob met zijn kwajongensstreken eerst onze hele hotelkamer nog verbouwen. Het kostte moeite maar eindelijk vonden we een barretje met een terras buiten, het was heerlijk weer om buiten te zijn. Al snel zitten we met z'n vijven want ook Jan Bruins en Azirja? waren opzoek naar die ene terras die het stadje rijk is... Een paar biertjes later werd het tijd om een hapje te eten en al lopend komen we Max en Ans tegen, zij wilden ook graag naar de Italiaan om een pizzaatje te eten. Het bestellen lijkt beetje moeilijk maar als ik voordoe hoe zo'n ding bereid wordt snappen ze gelijk wat ik bedoel. We wezen er een paar aan op de kaart en uiteindelijk bleek het een prima keuze te zijn. De salade was er trouwens ook lekker. De dames achter de bar zaten continue te giechelen en dat kwam waarschijnlijk nog door de make up die Jacob overal op mijn gezicht had gesmeerd. Ik zat helemaal onder de glitters van Azirja. Na het eten ben ik nog even wezen uitwaaien in het park want het was nog een vrij warme avond. Echt iedereen loopt hier met een fles drank over straat. Ik ging daarna lekker optijd weer slapen, Dick dronk nog een pilsje in de bar.

Maandag 17 Augustus, vandaag was ik al lekker optijd wakker. Ik besloot om optijd te beginnen zodat ik het verslag van Kiev nog even af kon maken, ook de foto's moesten nog geplaatst worden. Als ik na ruim een uur mijn verslag wil bewaren is weer alles weg... Dat is niet de eerste keer deze reis en daar baal ik enorm van. Uiteindelijk weet ik nog snel een samenvatting te maken en de foto's te plaatsen. Als ik uiteindelijk wil ontbijten is eigenlijk iedereen al klaar. Dus snel drie eieren, toast en bakkie thee naar binnen gewerkt en daarna konden gelijk vertrekken. Vandaag reden we weer in dezelfde volgorde als gisteren dus ik reed met Geert mee en Jacob weer met Dick. Het was even rommelen om het stadje uit te komen, maar het ging daarna toch wel soepeltjes. Gelijk allemaal even getankt en dan konden we allemaal zonder problemen tot Lviv komen vandaag. De afstand is een kleine 200 kilometer maar de eerste 100 km waren een drama. De wegen waren bijzonder slecht ondanks dat er hard gewerkt wordt naast de weg, en na een 50 kilometer worden we weer aangehouden door de politie. Frits en Rolf hadden blijkbaar een stopteken gemist en aangezien wij er een stuk achter zaten had oom agent de tijd om de weg over te steken en min of meer voor onze neus te gaan staan. Gelijk begint hij in het Oekrains over documenten? en andere onverstaanbare dingen. Dick komt ondertussen ook teruggelopen om te kijken wat er aan de hand was. We staan er 5 minuten en de agent nam alle papieren mee zijn huisje in. Een paar minuten later zien we hem met een lunchtas en een kan water lopen. Zou die thee voor ons gaan zetten? Hij blijft ruim 10 minuten weg en Dick en Geert besloten om zelf maar eens te kijken wat ze nu precies aan het goochelen zijn. Als snel word het duidelijk dat hij geld wil, en continue present roept. Ronald Knoth komt even later met grote fles wijn aanlopen, geld krijgt hij niet van ons want wij hebben niks misdaan. Hij vraagt nogmaals om geld (euro's) maar even later pakt hij toch de fles wijn aan. En daarna zijn we hem maar snel gesmeerd. Wat een idiote praktijken houden ze er hier op na, later blijkt dat er nog meer deelnemers met de politie te maken heeft gehad. Een uurtje later zijn we ong. op de helft en besluiten we een dorpje in te rijden om een bakkie koffie te halen. Al snel staan er diverse mensen onze auto's te bewonderen. Ans neemt een paar foto's en even later zitten er vijf knaapjes op de voorbank. Na de koffiepauze kwamen we erachter dat de wegen ook weer een stuk beter werden. Het tempo ging al snel weer een stukje omhoog. Later werd Ronald ook aangehouden door de politie dus iedereen weer aan de kant. Deze was meer geinteresseerd in de auto zelf en even later staan ze onder de motorkap te kijken en zit de agent in de auto. 10 minuten later mochten we weer verder, deze keer zonder boete. Het laatste stuk ging ook lekker vlot en een goed uur later reden we Lviv in, een stad met ruim 700.000 inwoners dus ook behoorlijk groot. We komen op wegen in het centrum die zo ongelofelijk slecht zijn dat we stapvoets verder moesten rijden. Zelfs de tram kan er niet meer langs want ondertussen had er nog een team zich bij ons aangesloten en met acht auto's werd half het centrum lam gelegd. Na twee keer de weg vragen kwamen wij er niet meer uit en besloten we een taxi voor te laten rijden. Midden in de stad gaf de auto van Frits en Rolf plots geen kik meer. Alle motoren hadden het zwaar door het stapvoets gepruttel door de straten. De schokbrekers en chassis hadden ook zware klappen te verduren. De overige 6 auto's gaan achter de taxi aan en wij bleven bij Frits. Een natte lap om de carburateur deed wonderen want na 5 minuten startte hij weer prima. Nog steeds niet wetend waar we waren hielden we opnieuw een taxi aan die voorreed naar het hotel. Eind goed, al goed en wij besluiten Rivne te laten voor wat het is. Geen bezoek aan het centrum die we ondertussen met de traction al gezien hadden. We blijven lekker hangen bij het terras van het hotel en ondertussen waren er al meer deelnemers met dezelfde plannen. Uiteindelijk hebben we daar ook gegeten en het smaakte wel weer redelijk. Om half 8 hadden we ook een briefing omdat we morgen de Oekraine weer uitrijden en dat kan wel eens problemen geven bij de grens. Morgen een lange dag met ruim 280 km tot de grens, deels door de Karpaten en vanaf de grens nog ruim 100 km tot Debrecen, Hongarije. We komen ondertussen weer steeds dicht bij huis en morgen kan de klok weer een uur terug en rijden we weer op dezelfde tijd als thuis...

Tot de volgende keer, dan vanuit Hongarije! Groetjes Dick en Johan

Als het goed is kunnen jullie ons vanaf nu weer volgen via: http://atlantis.reperion.com/team6